Koncerty muzyki "poważnej" (nie lubię tego słowa, ale cóż...) podążają według pewnego ustalonego schematu. Z programów dowiadujemy się co będzie grane. Najczęściej już wtedy wyrabiamy sobie (o ile nie są grane utwory rzadziej wykonywane) zdanie o tym jaka muzyka będzie wykonywana. Dobra, zła, smutna, radosna, bardziej czy mniej poważna ...Eliza i Dymitr postanowili 3 listopada ten schemat przełamać. Zagrali cały program i dopiero na zakończenie opowiedzieli publiczności o tym, co grali.
Byłem oczywiście w nieco lepszej sytuacji niż większość publiczności, bo część programu znałem, coś tam usłyszałem na próbie ... Niemniej muszę powiedzieć, że takie słuchanie programu - bez mapy i podpisów - jest fascynujące i pozwala na znacznie lepsze skupienie się na samej muzyce, a mniej na tym co o niej wiemy. Na wyeliminowanie tego co Francuzi nazywają idees recues ...
Potwierdzałoby to teorię, że muzyka "poważna" wymaga nowych sposobów transmisji i komunikacji.
Grali zaś świetnie i cudownie. Piękne piana, subtelność i dogłębne rozumienie wykonywanych utworów.
Po koncercie zaś opowiedzieli jeszcze publiczności o różnych ciekawostkach wynikających z tropienia intencji kompozytorów w manuskryptach.
Niezwykle ciekawy koncert .. niezwykle ciekawe spotkanie ...
 |
| zdj. Magdalena Hałas |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz