Piszę "tylko" ze względu na to, że wczorajszy koncert zachwycił mnie. Artysta ułożył swój program wokół tematu fantazyjności w muzyce klawesynowej. Przy czym, zgodnie z tym, co wiemy z dawnych źródeł, nie sprowadził stylus fantasticus li tylko do toccatowych szaleństw, ale powiązał go również z wyszukaną kunsztownością form polifonicznych. W programie znalazły się zatem również kompozycje stricte polifoniczne - Cromatica Emmanuela Soncino, wyjątki z nietypowego dla muzyki francuskiej zbioru fug i ricercarów Francois Roberdaya, wreszcie fantazje z Gdańskiej Tabulatury Organowej. Odważny i niekonwencjonalny program, wymagający dojrzałości i mądrości w prowadzeniu narracji, umiejętności zafascynowania słuchacza nie - fajerwerkami, a muzykalnością i muzyczną inteligencją właśnie.
Te zalety gra Maksyma Zajączkiewicza ukazała wczoraj w całej pełni.
Brawo !
