Katarzyna Drogosz
jak zwykle przywiozła do Fortepianarium przemyślany i wyszukany
program. Zaprosiła berlińską oboistkę Andreę Vilz, z którą
wykonała ogromnie interesujący zestaw sonat obojowych I połowy XIX
wieku: Carla Antona Brauna, Johanna Andreasa Amona i Jacquesa
Christiana Michela Widerkehra. Jako kompozycja najbardziej zachwyciła
mnie sonata Widerkehra. W całym tym późnoklasycznym repertuarze
doskonale widać wpływy estetyki „bel canto”; klasyczny obój
ukazuje w takim repertuarze swoją wokalną stronę, a miejsca
cudownie śpiewne przeplatane są szybkimi, wirtuozowskimi
biegnikami. Pięknie brzmiał pod palcami Katarzyny Drogosz fortepian
Traugotta Berndta, nie ustępując śpiewnością i giętkością
frazy obojowi. Cudowny wieczór, a licznie zgromadzona w
Fortepianarium publiczność – w różnym wieku ! - jak zwykle
wykorzystała okazję, aby dotknąć instrumentów, co widać na
zdjęciu poniżej.
